Vreemde ziekte...

Hoe ik dit keer moet beginnen, weet ik eigenlijk niet. Wat ik wel weet is dat ik iets wil schrijven. Voor mijn gevoel is het daar de tijd voor. Het is tijd om te schrijven. Maar nu heb ik meerdere dingen die ik wil samenvoegen. Ik ben benieuwd hoe het verhaal zal verlopen.

Ik schrijf brieven. Dat is wat ik doe. Praten ben ik niet goed in. Ik weet vaak niet hoe ik dingen moet verwoorden. Ik struikel over woorden en dingen komen niet over zoals ik ze bedoel. Dus ik schrijf. Want als ik schrijf, kan ik mezelf wel verwoorden. Dan kan ik dingen vertellen in woorden waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze zou kunnen gebruiken. Voor een buitenstaander staan er vaak dingen die niet altijd even logisch zijn. Maar voor iemand die mij kent staat er een verhaal. Een verhaal waarmee ik dingen uitleg en vertel aan de lezer. Dus ik schrijf. Dat is wat ik kan, dus dat is wat ik doe.

Maar waarom kan ik dan zo slecht praten met geluid? Terwijl ik de oren van iemands hoofd kan kletsen. Maar echt praten is niet het meest ideale voor mij. Ik ben vol tegenstrijdigheid. Ik ben snel afgeleid, impulsief, vergeetachtig, ongeorganiseerd, dromerig en rusteloos. Ik heb een slecht tijdsbesef, slaapproblemen, stemmingsschommelingen en een andere manier van denken. En eigenlijk hou ik daar niet zo van. Niks aan te doen.

Al met al maken deze dingen het mij niet makkelijk. Zo ben ik erg gek op iemand. Maar door mijn hele waslijst dingen waar ik niks aan kan doen, is het lastig om een stabiele basis op te bouwen. Terwijl ik dat juist wil geven. Ik wil zijn hand vast houden als ik bij hem ben. Ik wil...Tja...Iedereen wil wel eens iets, maar je kunt niet altijd alles hebben in het leven. Liefde is een vreemde ziekte. Het doet gekke dingen met je. Maar wat als je al een vreemde 'ziekte' hebt? Hoe vreemd word je dan wel niet als die liefde er ook nog bij komt kijken?

Kortom, ik heb geen rode draad in dit geschrijf. Maar who cares? Als ik het maar snap. Maar laat mij je hand vast houden. Wees mijn stabiele basis in mijn niet stabiele denken. Laat mij heel vreemd en jouw vreemde zijn.